SchiermonnikOog in november 2023
Golven van toewijding, aangeraakt en geroerd zijn stromen door mij heen.
Waar wij anderen in geleiden, gaan wij net zo hard mee.
De november energie, voelt als een tornado over land en zee maar dan van binnen. Alles wordt aangeraakt, alles overboord, alles los gerukt van de plek waar het stond, nu in beweging.
Geen verzet, geen strijd, gewoon glijden en springen en als het kan dansend door de aangeraakte stukken.
Dat wat buiten mij verschijnt toont mij wat er binnen in mij leeft, het is mijn film die draait.
Kan ik in de bioscoopstoel gaan zitten met een big smile op mijn gezicht en kijkend vanaf die plek wat er draait? Wat ik mag zien?
Laat het mij maar zien….
Als een stroom losse fragmenten die neer dwarrelen en hun plek aan het vinden zijn, zo kijk ik naar het scherm en zo voel ik het in mij. Het lichaam is ergens de fragmenten aan het samenvoegen, verbanden aan het maken.
Het eerste fragment toont zich in een wervelstorm die we de heenreis hadden, de uiteenspattende golven tegen de boot, een woeste ruige zee aan het strand met duizenden aangespoelde kwallen, de vuurtorens als stevige bakens van licht en gronding, tonen wat zich nu in mij afspeelt. Een continue switch van verschillende gevoelslagen en te midden in alles komt alles samen, de plek die als mijn hart voelt, my great central SUN. Neutraal en een liefde voor al dat is.
Het is indrukwekkend om te ervaren dat de energie van deze maand, de maand november intenser voelt dan welke maand dan ook in het afgelopen jaar.
Het voelt als een mogelijkheid die ons aangereikt wordt.
Het vraagt om alles over boord te gooien wat ik ken of wat ik ooit heb bedacht en gedacht, kan ik mezelf NieUw laten zijn?
Kan ik de bron in alles zien en deze door mij heen laten schijnen?
Waar er het afgelopen weekend kreten kwamen van vrijheid, opgevangen door de oceaan, daar waar ieder moment een nieuwe golf start. Daar waar ik een ander in geleide aan zee, waar een grote ja in het geluid van de stem heen klonk, voelde ik de echo van een werkelijke JA nagalmen in mijn lijf.
Het hoofd dat nog flinke waves aan stuiptrekkingen laat zien omdat hij er niets van begrijpt 
.
.De golf van (com)passie die door mij heen stroomt, compassie als innerlijk kompas, ware raadgever.
Om mezelf te uiten en er te staan, dit inzicht die zich in de dieptes van de oceaan bevinden en zich nu nog meer tonen. Het is de werkelijke toon van de oceaan die door mij heen stroomt, die ik hier ben, die jij hier bent.
Het beeld verandert.
Een zeehond verschijnt op het moment dat ik een duik neem in het zoute water. Ik voel zijn toewijding aan wie hij is, hij spiegelt de toewijding die ik voel aan mijn dienstbaarheid, aan LEFen.
Met mijn voeten op de grond, met mijn voeten op de aarde, de Groningse klei, in de rol die ik hier ben kan ik de liefde die ik voor de ander zo diep voel ook diep voor mijZelf voelen?
Kan ik mijZelf laten horen zoals ik diep van binnen voel, zie en weet.
YES!!! 
Het laatste fragment die ik bekijk is een lucht vol levendigheid, met kleuren en vormen, dansende vogels, spelende paarden, het is de weerspiegeling van de zon die schijnt in mij. De zon weerspiegelt in jou.
Sunshine straal je overvloed.Straal je licht en schijn de zon door je ogen.
Omarm jezelf, omhels de ander vanuit het midden.
Sunshine schijn door alles, schijn groots
Stefanie
De kwal 
Een strand vol kwallen
Blauwe kwallen
Grote en kleine kwallen
Wat een informatieveld is aangespoeld
De krachtige zuiden storm
De ruwe zee
Bracht deze kwallen mee
De kwal danst in het water
Beweegt zich sierlijk voort
Geeft zich over aan de stroom van de zee
De stroom van bron
Het is waar het ‘moet’ zijn
Het gaat waarheen het gaat
Het volgt de stroom en is de stroom
Zo kwamen duizenden kwallen aangespoeld
Gestrand op het strand van Schier
Zij hebben hun stroom gevolgd
En niet gedacht daar op dat strand wil ik niet stranden
Zij brengen mij nu dit inzicht
Durf ik mij helemaal te laten leiden door de stroom?
De stroom die door mij heen wilt stromen?
Vol overgave volledig vrij van enige bemoeienis?
Zonder te weten waar het mij brengt?
En helemaal te aanvaarden waar het heen leidt?
Ik voel een diepe erkenning voor deze prachtige wezens. Die ook mij in eerste instantie een ongemakkelijk gevoel gaven. Durven we dat te voelen en diepere lagen te betreden, voor bij de illusie van de 3D?
Marta Langereis
